Οι δυο κοσμοι(και κατι) του Γιωργου Περου

Πρωτη επαφη μαζι του,σ ενα μικρο λαιβ μπαρ στη θεσσαλονικη,παρεα με το ζακ στεφανου,τον ντενις,αλλα και τη μονιμη συνεργατιδα του Λολα Γιαννοπουλου...Απ την πρωτη νοτα μαγνητηστικα και πλεον ειναι στη λιστα με τους αγαπημενους μου καλλιτεχνες....Αλλα επειδη τα λογια τα δικα μου ειναι περιττα,ας δουμε τι εχει να πει ο ιδιος!

Διαβασα καπου οτι η πρωτη σου επαφη με τη μουσικη ηταν στα 2 σου αναστατωνοντας τους παντες με τη φωνη σου…ισχυει ή θεωρεις σαν «αρχη» αυτης της σχεσης την εποχη που ξεκινησες να ασχολεισαι πιο ενεργα παιζοντας τα οργανα σου(τα μουσικα!);

Ισχυει φυσικα και θεωρω τα παιδικα μας χρονια τα πιο σημαντικα για την διαμορφωση της αισθητικης και του ηθους μας.Αλλωστε εχει αποδειχθει αυτο και επιστημονικα και στη πραξη μιας και ολοι καταφευγουμε εκει και θεωρουμε την παιδικη μας ηλικια μιαν αστειρευτη πηγη εμπνευσης, δημιουργικοτητας και φαντασιας.

Το "κατα κοσμον" ονοματεπωνυμο σου ειναι Γιωργος Κεφαλλωνιτης,το "Περου" πως προεκυψε;θα σκαγα αν δεν ρωτουσα...!

(γελια)Ολοι αυτο με ρωτανε...Καταγωγη της μητερας μου,κοινο μυστικο μεταξυ φιλων(σ.σ.δικη μου:μεχρι τωρα :Ρ)και μια πλακα σε μια κοπελα το 2000 στη Μαβιλη που διαδωθηκε αστραπιαια σε ολην την πλατεια απο την παρεα Δρογωσης, φωτα που σβηνουν κλπ.

Που μπορει να βρει για σενα ο κοσμος;με αλλα λογια,που εισαι «δικτυωμενος»;

Δεν εχω καποιο προσωπικο site ακομα αλλα χρησιμοποιω τα social media για μια πιο διαδραστικη επαφη με οσους ενδιαφερονται γι αυτά που κανω. Τωρα με το διαδικτυο,οσοι ενδιαφερονται μπορουν ν ακουσουν και να δουν τα διαφορα καλλιτεχνικα εργα σχεδον εν τη γενεσει τους κι αυτό εχει εξαιρετικο ενδιαφερον. Σχεδον εχουμε παραβλεψει τους μεσαζοντες!

Ετοιμαζεις καποιες εμφανισεις αυτον τον καιρο(να βγαλουμε και καμια ειδηση!);

Με την συνεργατιδα μου Λολα Γιαννοπουλου στο πιανο και τη φωνη παρουσιαζουμε τα δικα μου τραγουδια από project που ηδη κυκλοφορουν και αλλα που ειναι στα σκαρια. Αυτο γινεται οσο το δυνατον πιο συχνα σε χωρους που πιστευουμε ότι μας ταιριαζουν. Θα ανακοινωσω τις εμφανισεις του Ιουνιου συντομα…

Ας μιλησουμε  λιγο και για τον 1ο σου δισκο,καθως και για τους λογους που σε οδηγησαν στη δημιουργια δικης σου δισκογραφικης εταιρειας και στουντιο…

Ο πρωτος μου δισκος δεν υπαρχει ουσιαστικα – προκειται απλα για καποια τραγουδια που ηχογραφηθηκαν μαζι με τους ιδιους πανω κατω συντελεστες. Τα τραγουδια όμως θα κυκλοφορησουν αποσπασματικα σε ψηφιακη μορφη και μονο αν εχουμε καποια ανταποκριση τετοια ώστε να το απαιτει θα τα εκδοσουμε και σε φυσικη μορφη ενταγμενα σε μια συλλογη με γενικο τιτλο "Δυο κοσμοι". Το στουντιο τωρα ειναι κατι που φτιαχτηκε με μερακι για να δουλευω εγω και οι συνεργατες μου οποτε θελω χωρις περιορισμους χρονικους κλπ. Το θεωρω βασικο στοιχειο ενος πληρους καλλιτεχνικου αποτελεσματος ικανου να συγκινησει. Η ιδια ελευθερια εντεινεται οταν υπαρχει και στο εκδοτικο κομματι και τη διανομη που είναι τα ταυτοχρονα και το εμπορικο στοιχειο του πραγματος. Ειμαστε ανεξαρτητοι λοιπον  για να κανουμε αυτο ακριβως που γουσταρουμε αλλα και να βοηθαμε αλλους να κανουν το ιδιο γιατι μονον ετσι θα εχουμε το επιθυμητο αποτελεσμα (που είναι ταυτοχρονα και κοινωνικη αναγκη): Ανεπιτηδευτα τραγουδια για ανεπιτηδευτους ανθρωπους.

Θεωρεις οτι σε οποιαδηποτε απ τις λεγομενες "μεγαλες" δισκογραφικες θα σας ζητουσαν να κανετε η να μην κανετε καποια πραγματα στο βωμο του κερδους;

εισαι απολυτος πανω σ αυτο;

Βασικα δεν υπάρχει πια κερδος για τις εταιρειες – οι πωλησεις είναι ελαχιστες, οι εταιρειες κλεινουν, προσπαθουν να διεκδικησουν χρηματα από τα λαιβ των καλλιτεχνων, τα ραδιοφωνα χανουν τη δυναμη τους και το συστημα αποσυντιθεται. Παρολα αυτά για λογους “status” επιλεγουν να αγνοουν ολες τις παραμετρους που κανουν τη τεχνη διαδραστικη και «φερνουν» στη τελικη και τις πωλησεις. Επιλεγουν να μην βλεπουν την πραγματικοτητα ακομα και τωρα..Οποτε ολο αυτο ηταν μια φουσκα που εσκασε ευτυχως και απελευθερωθηκαν πολλοι πρωην "καλομαθημενοι" καλλιτεχνες από τα παλια στερεοτυπα της δισκογραφιας. Εγω όταν ξεκινησα να προωθω το υλικο μου η κατασταση ειχε ηδη αλλαξει κι ετσι καταλαβα απο νωρις οτι πρεπει να τα κανεις ολα μονος σου αν θες να κανεις σωστα τη δουλεια σου. Συνηθως όμως δεν  ηταν περιοριστικες απ οτι ξερω - με τους λιγοτερο εμπορικους καλλιτεχνες τουλαχιστον - γιατι απλα δεν τους ενδιαφερε να χασουν χρηματα γιατι ετσι κι αλλιως ρισκαρουν παντα μονο οσα τους συμφερει. Για το καλλιτεχνικο αποτελεσμα ουτε λογος φυσικα… Οι ανθρωποι απλα ξεπλεναν χρημα πληρωνοντας για παραγωγες και υπερτιμολογωντας και δεν τους ενδιεφερε το προιον. Γι’ αυτους ηταν απλα νουμερα που αντιστοιχουν σε cd.. Αμα κατι εδειχνε να εχει καποια απηχηση τοτε το εβλεπαν σαν αρπαχτη και το διαχειριζοντουσανε τις γνωστες συνεπειες... Για την προωθηση κανανε παντα τις ιδιες ενεργειες περιπου  copy – paste σε ολους  ανεξαρτητα από το υλικο – η κλιμακα αλλαζε μονο. Ετσι ευτελησαν το προιον τους και τους εβαλαν ολους στο ιδιο τσουβαλι. Ανηκουν πια στο παρελθον όμως κι ας το παιζουν ακομα "παραγοντες" μερικοι.

Μιας και μας ειπες για αυτά και με αφορμη τον κοινωνικοπολιτικο χαρακτηρα πολλων στιχων σου,θα θελα να σου κανω μια ερωτηση κλισε…πως βλεπεις την τωρινη κατασταση της ελλαδας(και στα δυο επιπεδα μιας και είναι αλληλενδετα)και τι πιστευεις ότι θα ρθει μετα;

 Αυτο που θα ερθει μετα θα ειναι αποτελεσμα αυτου που θα πραξουμε σημερα οπως και αυτο που βιωνουμε σημερα ειναι αποτελεσμα καθαρα αυτου που πραξαμε χθες. Η ιστορικη συγκυρια μας καλει να ξεπερασουμε την ψυχολογια του χθεσινου, εξαρτημενου καταναλωτη, του ηττημενου, γραφικου αγωνιστη, του φοβισμενου, ενοχικου μικροαστου και του παρτακια μεγαλοαστου που προστυχα ιδιωτευει. Ηρθε η ωρα να περασουμε στην ψυχολογια του ενεργου πολιτη, του συνειδητοποιημενου, του μερακλη, του απελευθερωμενου από τα ενοχικα μεταπολιτευτικα και μεταεμφυλιακα συνδρομα. Ηρθε η ωρα να ακουσουν ολοι προσεκτικα τα παιδια τους και να κανουν αυτο που πρεπει  για εκεινα σαν δικαιοι, ωριμοι και σοφοι γονεις και οχι αυτό που μεχρι τωρα πιστευαν.Τα διλληματα είναι ψευτικα και ο δρομος που εχουμε μπροστα μας ενας και δυσκολος μονοδρομος. Οι εχθροι φαινονται πια από μιλια μακρια (λιγο καθαρο μυαλο να εχει κανεις φτανει). Η ευθυνη ειναι πολυ μεγαλη και δεν θα αργησει να αποδωθει βαζοντας τα πραγματα στη θεση τους.

Πιστευεις οτι ο κοσμος ειναι ετοιμος να αποδωσει αυτες τις ευθυνες,και πως;

Για τις μεγαλες αλλαγες στη ζωη μας και σε ατομικο και σε συλλογικο επιπεδο ειμαστε διαρκως ανετοιμοι και μεχρι να τις συνειδητοποιησουμε αυτές εχουνε ηδη συντελεστει αμετακλητα και οριστικα. Υπαρχει νομοτελεια σε όλα - και στην εναλλαγη της εξουσιας φυσικα - και το χαος είναι αναποσπαστο κομματι αυτης της νομοτελειας. Τους «κακους» γονεις θα τους δικασουν τα παιδια τους. Ελπιζω πριν προλαβουν να γινουν κι εκεινα «γονεις» να εχουνε ξεμπερδεψει με την αποδοση της δικαιοσυνης γιατι αλλιως όπως βλεπουμε  διαιωνιζεται το κακο και το βαρελι δεν εχει πατο..

Η εξεγερση στα επιπεδα του "να παρουμε τα οπλα" ειναι λυση;αν οχι,που βλεπεις να χωλαινει;

Η εξεγερση είναι κατι στιγμιαιο και ανατρεπτικο – η αναγκη είναι κατι διαρκες και επιμονο. Μια εξεγερση ελεγχεται την αμεσως επομενη στιγμη – η αναγκη όμως επιστρεφει ανεξελεκτη και καθοριστικη για τις πραξεις και τα εργα μας. Η αναγκη είναι το μεσον για την οποια αλλαγη και κυριος  οδηγος για την επιλογη της κατευθυνσης που θ’ ακολουθησουμε. Η αναγκη για ελευθερη ζωη περναει μεσα απ’ τη φωτια πολλες φορες. Κι αν η φωτια του λογου δεν αρκει τοτε χασαμε οριστικα την εννοια του ελευθερου ανθρωπου οποτε καταληγουμε ζωα να πυροβολουν αλλα ζωα. Τι νοημα εχει ποια ζωα είναι στη επιθεση και ποια στην αμυνα? Ποια είναι φυτοφαγα και ποια είναι σαρκοφαγα? Στο τελος ολα σαρκοφαγα θα καταληξουν. Τα οπλα συμφερουν μονο τις εταιρειες που τα κατασκευαζουν και τους εμπορικους αντιπροσωπους τους ανα τον κοσμο.

Στο κομματι με τον Ζακ Στεφανου λες ότι το μονο που φοβασαι είναι να μη χασεις την αγαπη σου….ειναι πραγματι αυτος ο μοναδικος σου φοβος;

Αυτό το τραγουδι περιγραφει την αρρωστημενη πλευρα του ερωτα. Εκεινη που σε τυφλωνει και σε κανει εγωιστη ώστε να μην βλεπεις τιποτα άλλο γυρω σου περα από τις εξαρτησιογονες αναγκες σου που εχει προσωποποιησει. Αυτό το προσωπο λοιπον που ολοι εχουμε ονειρευτει και αγγιξει και φοβηθει να μην το χασουμε γιατι μας δημιουργει την ψευδαισθηση ότι μας ανηκει? Γιατι αντι να μας απελευθερωνει μας σκλαβωνει η ομορφια? Μηπως κανουμε κατι λαθος τελικα? Ο μεγαλυτερος φοβος του ανθρωπου είναι ο φοβος της απορριψης (που για τα βρεφη σημαινει και θανατος ουσιαστικα). Αυτόν το φοβο πρεπει να τον απορριψουμε αν θελουμε η αγαπη να μεινει εδώ για παντα…

Παιρνω σαν αφορμη ένα ακομη κομματι σου….ο καθενας φυσικα το εκλαμβανει όπως θελει,αλλα για σενα ποιοι είναι οι δυο κοσμοι;

Οι δυο κοσμοι είναι ενας και απαραλλαχτος κοσμος. Η διαιρεση τους είναι μιαν απατη καθαρη του ανθρωπινου μυαλου και αυτό ακριβως είναι το μυνημα του τραγουδιου. Το να διαλεξεις με ποιους θα πας και ποιους θ’ αφησεις (παρμενο εδώ από τον θαυμασιο και διαχρονικο στιχο του Διονυση Σαββοπουλου) είναι ένα ψευτικο διλλημα. Στην πραγματικοτητα μονο η μια επιλογη είναι αληθινη κι η άλλη ενας απλος αντικατοπτρισμος. Εχει μπερδεψει γενιες και γενιες αυτο το παιχνιδι μα φτανει να εμπιστευεσαι το ενστικτο σου και κλεινοντας τα ματια να διαλεξεις τον αληθινο κοσμο στον οποιον ετσι κι αλλιως ζεις και θα συνεχισεις να ζεις. Είναι ζητημα αντιληψης, ψυχικης καθαροτητας κι εμπιστοσυνης στη φυση μας το αν θα προλαβουμε να ζησουμε αληθινα  αν θα καταφερουμε να γινουμε ένα με τον κοσμο που μας περιεχει.

Και για το τελος,θα σε αφησω να βαλεις τον επιλογο της συζητησης...

Αυτές οι συζητησεις δεν τελειωνουν ποτε – απλα οι ανθρωποι κανουν διαλειμματα οποτε: Εις το επανιδειν...

Να σαι παντα καλα λοιπον κι ελπιζω να σε δουμε συντομα παλι live :)